Хөвсгөл аймгийн Галт сумын харьяат, Монгол Улсын харцага Ганзоригийн Ганхуягийн нэгэн сонинд аавынхаа тухай ярьсан хэсэгхэн ярилцлагыг уншигч танаа хүргэе.

-Ингэхэд аав тань хүүгээ "бөх болох нь" гэж хэзээнээс тоосон бол...?

-Би гайхдаг байсан. “Заримдаа миний аав мөн юм уу” гэмээр л надад хатуу ширүүн ханддаг байлаа. Гурвалжин будаа, хөц будаа, толгой шийр гээд дандаа сонин сонин хоол идүүлнэ. Тэгсэн тэр чинь намайг л анхаарч, өндөр чийрэг болоосой, эрүүл өсөөсэй гэсэн аавын минь ухаан, хичээл зүтгэл байсан юм билээ. Сүүлд нь л ойлгоно шүү дээ. Би аавыгаа баярлуулж байсаан. Аав минь өөрөө чөлөөт бөхийн спортын мастер цолтой. Чөлөөт бөхийн УАШТ-ээс мөнгө, хүрэл медаль маш олон байдаг мөртлөө улсын аварга болж байгаагүй. Би тэгсэн улсын аваргаар А.Сүхбат аваргыг ялаад 20 настай анх түрүүлсэн. Аймгийн арслан цолтой болохдоо тунасаар байгаад түрүүлсэн. Тэр үеэс л “Миний хүү бөх болчих болов уу” гэж бодсон байх. Тэрнээс өмнө бол зүгээр л миний шарыг гозойлгодог байсан. Би 11 настай барилдаж эхлээд 18 хүртлээ тэмцээнд орсон. Дандаа л ялагдана. Өндөр том биетэй байсан болохоор өөрөөсөө ах хүүхдүүдтэй л барилдаад байдаг. Тэгээд ялагдчихдаг. Аав шар гозойлгоно. Би нэг тэмцээнд ялагдчихаад нэлээд гутарсан. Аавыгаа харж байхад нэг нөхөрт ёстой арчуулсан л даа. Далаа хүргэхгүй гээд эрүүгээ хүртэл мостлоод үзээд байдаг байхгүй, цэвэр даруулаад дууссан. Маргааш нь бэлтгэлийн цүнхээ үүрээд гэрээсээ гарах гэж байсан чинь аав “Хаачих гэж байгаа юм” гэлээ. “Бэлтгэлдээ явлаа” гэсэн чинь “Цирк явбал дээргүй юу” гэж байна. Яах юм.. гэсэн чинь “нугарахгүй юу” гэсэн. Тэгэхэд л миний шар аймаар гозойж, “Дахиад би тэр хүүхэдтэй барилдвал...” гэж бодогдсон шүү (инээв). Тэр мэтээр л намайг ирлээд хурцлаад байж.

-Таныг улсын цол хүртхэд хэрхэн хүлээж авсан бэ?

-Улсын наадамд тав даваад цол хүртлээ. Туг тойрчихоод ирэхэд замд засуулууд үнсээд намайг бүр хөөргөчихсөн. Аав дээр гүйж очоод үнсүүлдэг баатар болсон чинь аав өөдөөс “Үхсэндээ далчигнаад байгаа юм. Одоо зургаагийн даваа эхлэх гэж байна. Аяга цай уугаад, сунгалтаа хийгээд сууж бай л даа, чи” гэсэн. Монгол бөхийн түүхэнд нэрээ бичүүлчихлээ гээд хөөрч явсан хүн чинь барайгаад л, сунгалт хийгээд, халуун цай уугаад, жаахан тайвширч аваад мэхээ давтаад эхэлж байгаа юм л даа. Тэгсэн зургаагийн даваанд чөлөөт бөхийн эхлэлтэй, улсын начин Н.Бүрэнбаатар бид хоёр тунав. Гарангуутаа давхар хамж дайраад хаячихлаа. Аав ч нэг их баярласангүй. Би ч заан болох ёстой байж л дээ... гэх маягын юм бодоод л. Орой нь Монгол Улсын начин боллоо гээд найзуудтайгаа гадуур гараад шөнө жаахан халамцуу ирээд унтаж байтал аав өрөөнд ороод ирсэн. Хамраа татаад үнэртэж байна аа. Би ч “За одоо баларсаан. Архи үнэртэж байгаа одоо ч алуулсаан” гээд бодож байтал миний орны хажуугаар яваад өрөөний цонх онгойлгосноо толгойн тушаа ирээд нэлээд удаан зогссон. Би унтаж байгаа царай гаргаад хэвтээд байлаа. Тэгсэн миний духан дээр үнсчихээд гараад явсан. Миний аав намайг тэгж хайрладаг байсан.