Тэртээ доор Чикого гол хөхөлбий өнгөөр тунаран урсана. Хотыг энэ голын нэрээр нэрлэжээ. Тэнгэр шорлосон өндөр барилгуудын зайцаар Мичиган нуур нэг харахад хөх, нөгөө харахад цэнхэр, ахиулан харахад хул шаргал өнгөөр   солонгорон үзэгдэнэ. Мичиган нуурын нэр нээг их танил дотно бодогдоод байсны учрыг сүүлд Чикого хотод байх   Эрнест Хемингуэй зохиолчийн гэр музейгээр зочлохдоо олов шүү. Түүний зохиолд энэ нуурын нэр олонтаа гардагсан билээ. Тэгэхнээ нь аргагүй юмсанж. “Өвгөн тэнгис хоёр” -ын зохиогч,нобелийн шагналт энэ эрхэм Чикагогийн баруун дүүрэг Оакпаркт буюу Мичиган нуурын эрэгт төржээ. Эмч, гөрөөч аав нь түүнийг бага жаахан байхаас нь ан гөрөөнд дагуулж буу шийдэм бариулж өсгөсөн ч насан туршаа гартаа барьсан зэвсэг нь үзэг байчухуй. Түүний нэгийг шилэн хоргонд байхыг нь харжээ зогсохдоо яг энэ үзгээр л “...Номд гарч буй зүйлс үнэн хэрэгтээ... өөрт чинь тохиолдсон юм шиг санагдах бөгөөд бахдал гуниг, хагацал зовлон,хүмүүс хийгээд газар орон, тэрчбайтугай цаг агаар нь хүртэл сэтгэлд үүрдээр хоногшин үлддэг. Хэрэв та энэ бүхнийг хүмүүст үнэхээр хүргэж чадсан бол зохиолч мөн...” гэж бичиж байсан байх хэмээн таамаглав. Учир нь үзэгний доорхи тайлбар дотор 1934 он гэсэн цифр дурайж байсан билээ. Пунцагийн Бадарч абугайд  энэ тухай хэлбэл сүйдтэй зөвшөөрсөнгүй ч бас няцаасангүй болой. Бид хоёр Чикого хотын  үзэсгэлэнт хороололын   бас нэгэн онцгой содон, өвөрмөц барилга болох “цэцгэн” байшингийн 26 давхарт хэд хоног амьдарч билээ. Орой үдэш тагтан дээрээ гарч шөнийн Чикогогийн үзэсгэлэнг бахдаж, өдөр нь Чикого гол дээгүүр хэд гурваараа хөвөх аялал жуулчлалын зориулалт бүхий усан онгоцыг харж, ийм том хот атлаа гудамж замын хөдөлгөөнийх нь сийргийг нь гайхшран ярилцдагсан. Баячуудын хороолол дахь энэ тансаг ордонд бид хоёрыг байрлуулах гэж   90-ээд оныхоны нэгэн содон яруу найрагч Хулганайн Тэргэл ирэхээс минь хэд хоногийн өмнөөс л сэтгэл гарган хөөцөлдөж хэдэн ч доллар төлсөн юм, тав хоног тав тухтай тарвалзуулсан билээ. Тийнхүү байхдаа өглөө оройдоо хийдэг миний хамгийн дуртай ажил бол Бадарч найрагчийн  нурууг хурц үзүүртэй самаар улайтал маажиж өгөх байдагсан...Зөв, уухай гэм, жаахан дээшээ, одоо яг болж байна гэх уулгалал дунд нурууг нь маажжээ зогсохдоо аавынхаа тухай өөрийн эрхгүй уяранхан боддогсон. Бадарч найрагч туулайтай гэдэгсэн бил үү, аав минь 1933 оны тахиатай, тэгэхээр 5 ах юм байна, байвал байж л байх нас байж, даанч эрт хорвоог орхиждээ, одоо муу хүү нь хэдийнээ өөрөөс нь ах болчихсон байна шүү дээ, бага байхад хаа нэг нуруугаа маажуулдагсан...Бодлын мөнгөн хараацай Чикогогийн тэнгэр баганадсан байшин дотроос нисэн гарч дүүлсээр Баян-Овооны минь тормон бор толгод,миний хүйн тоонот “Голын дээд цагаан хадны хаваржаа” , аавын минь ан гөрөөний нутаг “Асгамба”, “Хойлогтын таг”, “Хээрийн өвөр”-ийн зүг дүүлэн одох бүлгээ.