“Амьдрал хатуу шүү дээ. Заримдаа тоглоом ч юм шиг санагддаг юм... Миний мөрөөдөл бол хурдхан л том болох. Тэгээд ахиухан цалинтай л бол ямар ч хамаагүй ажил хийж, ээждээ тус болж, гурван  дүүгээ өлсгөхгүй байх...”  гэж сул урсах нулимсаа  залгин байж ярих охин 14 настай. Охины дэргэд 3-9 насны гурван дүү нь томоотой гэгч нь цомцойн сууна. Ээж нь чих хатуу болохоороо охиноо юу ярьж байгааг сайн ойлгоогүй ч урсах нулимсыг нь хараад буруу харж байна.

Алтангараг аа, өглөө сэрээд нүдээ нээмэгц хамгийн түрүүнд сэтгэлд чинь юу орж ирдэг вэ гэж асуумагц ээжийнх нь нүдэнд нулимс дүүрээд ирлээ.

“- Би аав, ээжийгээ санадаг. Аав, ээж, ах дүүс минь дэргэд байгаа бол би арай ч ингэж явахгүйсэн. Амьдралд үнэхээр ганцаардаж хүчин мөхөсдөх үе байдаг юм байна... Намайг багад аав, ээж минь долоон хүүхэдтэй айлд өргүүлчихсэн юм. Төрсөн аав, ээж, өргөмөл аав, ээжийн хооронд надаас болсон маргаан, үл ойлголцол гарч, би тэдний аль алинаас хөндий өсөх болсон. Төрсөн эцэг, эх минь намайг гэхгүй л дээ. 17 жил уулзаагүй, хаа байгааг нь ч мэдэхгүй өргөмөл ээж, аавыгаа л олж уулзах юмсан.

Нүд, чих муутай, сая үзүүлтэл бөөрний үрэвсэлтэй, эмчлүүлэх шаардлагатай гэсэн. Удаан ингэж явбал хавдар болох магадлалтай. Сэтгэл санаа хямарч, их бухимдах юм бол татаж унадаг өвчтэй. Миний хамгийн их айдаг зүйл өвчин. Би эрүүл байж, амьд явах учиртай. Тэгэхгүй бол миний таван хүүхэд хэцүүднэ...”

П.Алтангараг ингэж ярилаа. 40 настай энэ эмэгтэй 3-15 насны таван хүүхдийн ээж. Хүүхдүүдийн аав ирэхээ болиод удаж байгаа. Хамт байснаас  хол байсан нь хамаагүй дээр. Би хүүхдүүдтэйгээ хоосон ч гэсэн амар тайван амьдарч байна гэв. Өнөө л гэр бүлээ тэжээж, халамж анхаарал үзүүлж чадахгүй мөртлөө архи ууж, зодоон цохион, хүчирхийлэл дарамтыг  хангалттай үзүүлдэг  олон монгол эрийн нэгийнх нь дүр зураг.  

П.Алтангараг хүүхдийн мөнгө буумагц шуудай гурил авдаг. Гурилтай байхад ядахдаа л хэдэн боорцгоо хийж чадна. Өдөрт том охиноо дагуулан гарч ундаа, пивоны шил, лааз цуглуулна. Өдөржин явж хоёр шуудайг түүгээд тушаахад ихдээ л 1500 төгрөг болно. Энэ мөнгөөр жижиглэн буюу махны өвдөл цөвдөлхөн олж авч чадна. Ингэж махтай болж чадвал бушуухан гэрээдээ яарна даа. Хэдэн хүүхэддээ хоолтой очиж байгаадаа өөрөө ч баярлана. Мөнгө олж чадахгүй бол тэднийхээ гар дагуулан ширтэх харцыг бодохоос халшраад хөл урагш гишгэдэггүй. Гэсэн ч “Ээж нь өнөөдөр юу ч олж чадсангүй” гэсээр орох үдэш олон. 

Чиний хамгийн жаргалтай үе хэзээ вэ гэж асуухад “Орой хүүхдүүдтэйгээ хамт орондоо ороод үлгэр ярих тэр л цаг мөч. Хоосон ходоодтой ч гэр дулаахан, хүүхдүүд минь эрүүл, инээж хөхөрч байвал  болох нь тэр...” гэж хариулсан. Хаврын салхи хаалга ярж, дээвэр балбаж, хаяа хатавчаар нэвт жиндүүлнэ. “Хоосон ч гэсэн гэр дулаахан бол...”  гэж эднийд түлэх түлээ ч алга. Ээж, охин хоёр өдөржин яваад 1000 төгрөг л олж чадсан. Мах авч чадаагүй болохоор жаахан төмс аваад ирж. Ямар ч гэсэн гурил байгаа болохоор төмстэй хуушуур хийж хүүхдүүддээ өгнө дөө гэсээр  үлдлээ...

Таван хүүхдийнхээ төлөө  гэсэн халуун сэтгэлтэй ч үнэхээр амьдрал дунд ганцаардаж, дээшээ тэнгэр хол, доошоо газар хатуу гэгч болж яваа  П.Алтангарагийн гэрээс бэлтгэсэн НЭГ ӨДӨР  бодит сурвалжлагыг  уншигч та 2016 оны  04 дүгээр сарын 23-ны Бямба гарагийн үдэш 22.45 цагаас “Монголын мэдээ” сувгаар хүлээн авч үзнэ үү.